Mega wypad! Utyrałam się jak świnia! :D
A tak na serio, to chcieliśmy się z Pawłem ruszyć gdzieś jak najbliżej w teren. Pojechaliśmy na Lisią Górę i pojeździliśmy po ścieżkach, następnie zalewem, prawie cały czas terem. Zbaczaliśmy ze ścieżki w jakieś udeptane krzaczory i dotarliśmy pod wielką skarpę. Weszliśmy kawałek na nią w jednym miejscu, a tu takie widoki:

Prawie wiszące drzewo na skarpie © Masakra

Skarpa, pionowo w dół... © Masakra

Jesteś na dobrej drodze! :) © Masakra

A ja coś niewyraźna dzisiaj...

Nie brałam dziś Rutinoscorbinu, a na skarpę mi się zachciało wchodzić :D © Masakra

A kawałek dalej znaleźliśmy się na pole wielkiego lejka. Paweł wspinał się na górę a ja za nim wyglądałam :)

Wypatruję Pawła, który wspinał się na skarpę © Masakra

P.S. Znajdź zagadkę zawartą w tym wpisie.

Ach! Kończą się ciepłe wieczory i poranki. Jesień przyszła i już się zagościła. I uczciliśmy to wspólnym rowerowym ogniskiem w lesie na Grochowicznej. Zebrała się duża ekipa, było wesoło i sympatycznie. Każdy miał prowiant, w różnej formie ;) Jedni pili to, drudzy tamto, ale każdy smażył kiełbachy :D Na prawdę była miła atmosfera.
Kilka fotek autorstwa pewnego Kundella:

Latają ogniste farfocle :D


Widok z daszku, Pawłowi się zachciało wspinać :)


Jak Kona dołożył do ogniska to ognień buchnął i zrobiło się cieepło :)

Tak, cały tydzień w plecy, rzadko mi się to zdarza :D Ale tak się opuściłam przez te studia i załatwianie uczelnianych spraw. Siadłam po tygodniu w końcu na bikemap i wyznaczałam, co sobie przypomniałam ;) W tych kilometrach zawarta jest jazda na uczelnie, niejednokrotnie dwukrotnie (:D) w ciągu dnia, jazdy 3 razy do zarządu AZSu, raz z pocałowaniem klamki, i po drodze jazdy do serwisu i z powrotem. Na Cyco już nie jeździłam od niedzieli... Studia zmusiły mnie chcąc nie chcąc do przerzucenia się na mieszczucha. Przynajmniej trening lepszy, bo ciężej go rozpędzić i utrzymać prędkość :D

A i tak mi się przypomniało, znalazłam zdjęcia z Cyklokarpat w Sanoku: z biura zawodów, gdzie odpowiadałam na pytania w konkursie Lapierre, oraz na dekoracji klasyfikacji generalnej-miejsce 5...

Odpowiam na pytania w konkursie Lapierre- i tak nic nie wygrałam :( © Masakra

Dekoracja klasyfikacji generalnej Cyklokarpat 2012- miejsce 5 © Masakra

Już nie na świeżo, nie wiem co napisać :P
Utwierdziłam się, że nie bardzo lubię XC, ciężka była dla mnie ta trasa. Przyjechałam przedostatnia :P Wystartowało w mojej kategorii 4 dziewczyny i startowałyśmy razem z mężczyznami 30+. Łącznie miało być 14 osób, ale 3 nie pojawiły się na starcie. W końcu byłam 3 w kategorii...Przynajmniej nie ostatnia, tylko PRZED :D

Fajny filmik :)

http://www.infonowadeba.pl/news.php?readmore=1230

A dokładnie chodzi o miksturę, którą miałam przygotowaną w bidonie na maraton, a której nie zdążyłam wypić... Tak też pojechaliśmy z Pawłem około godziny 13 na przejażdżkę, na której ją wypiłam i nie zmarnowała się ;). Teraz Paweł idzie na łatwiznę i posługuje się moimi wpisami, tak teraz ja skorzystam, że pierwszy raz od niepamiętnych czasów on zrobił wpis szybciej niż ja ;)
Tak więc tutaj opis Pawła

Wyobrażenia finału Cyklokarpat miałam chyba zbyt nierealne. A to, że były tak nierealne sprawiło, że odwróciły się o 180 stopni. Nawet nie przeszło mi przez myśl, że tak beznadziejnie mogę zakończyć walkę o 3 miejsce w generalce.
Smutno mi teraz jak to opisuję, ale trudno, takie życie.
A tak to się zaczęło:
Był start wspólny wszystkich dystansów. W sektorach hobby było stosunkowo mało zawodników, jednak i tak stałam bardziej z przodu połowy ;) Czułam się zestresowana przed startem, ale to mi dało jeszcze większą moc na starcie. Pognałam zaraz po starcie do przodu, wyprzedzałam kogo się da, jechało mi się super. Po wjeździe do skansenu trochę zrobił się tłok, szczególnie w miejscach, gdzie był mały podjeździk z kamyczkami... Niektórzy zaczęli pchać i zrobił się zator (swoją drogą, nie ogarniam jak można takiego czegoś jak tam nie podjechać, gdzie w porównaniu z górami na dalszej trasie to nawet pryszcz nie był). Po drodze wyprzedzałam zawodników z dystansu mega. Po wyjeździe ze skansenu wystąpiły pierwsze duże oznaczenia, na których było widoczne, że hobby i mega jedzie w prawo. Tak też zrobiłam razem z kilkoma zawodnikami hobby.

Strzałki- każdy normalny człowiek widząc to, pojedzie w prawo, prawda? My byliśmy nienormalni, jadąc zgodnie ze strzałkami... © Masakra

Co prawda inni zawodnicy jechali prosto, ale nie sądziliśmy, że to my w końcu popełniliśmy błąd. Jedziemy krótko, po czym okazało się, że wjeżdżamy na mete... Wielkie było zdziwienie panów z obsługi, gdy nas zobaczyli i dowiedzieli się, jaka jest sytuacja. Jeden z nich zdenerwowany zadzwonił do kogoś i zaczął krzyczeć do słuchawki. Nam kazano jechać raz jeszcze ale nie skręcać w prawo tylko jechać prosto. Więc tak też zrobiliśmy, ale już i tak nie widziałam w tym większego sensu, bo i tak mamy przynajmniej 15 minut straty. Tego nie da się nadrobić, tym bardziej, że ja miałam walczyć o podium, a koleżanka Alicja o 1 miejsce w generalce. Alicja wpadła na pomysł, żeby wrócić do biura zawodów i powiedzieć jaka jest sytuacja i poprosić o zwrot pieniędzy za wpisowe. Tak też zrobiliśmy razem z kilkoma jeszcze zawodnikami, którzy się pogubili razem z nami. Alicja tak to załatwiła, że udało się dostać to wpisowe z powrotem. Ale i tak żal pozostaje... Jak się potem okazało, przy tych strzałkach stał jakiś gość, który niby miał wskazywać drogę, żeby jechać prosto, ale nikt z nas tego nie słyszał. Przypadek? Nie wydaje mi się... Po prostu stał i nic nie robił...
Bardzo żałuję, że nie udało mi się powalczyć o pudło. Przed finałem byłam 4 w generalce, a podczas finału przez ten incydent spadłam na 5... Szkoda mi strasznie, ale nic nie poradzę. Zrobię wszystko, by w przyszłym sezonie pokazać na co mnie stać. Mam już niecne plany jak to zrobić

Paweł wymienił mi moją starą, wysłużoną Sore na DuroLuxa. Działa super, nie lata i jest szybka. Mam nadzieje, że bedzie mi dobrze i długo służyć:)

Przerzutka z Alu 7075. Co ciekawe, można ją stosować w systemie ESP i Shimano. Po prostu zmienia się punkt zaczepienia linki.

Do opisu maratonu posłużę się gotową już relacją;)

"Blisko 220 uczestników stanęło w niedzielę na starcie II Wyścigu Rowerowego MTB Boguchwała 2012. Pogoda sprzyjała rywalizacji, było chłodno, ale nie padał deszcz, więc warunki do ścigania były idealne. Uczestnicy mieli do dyspozycji dwie trasy. Znaczna część zdecydowała się na przejażdżkę trasą Senior, na dystansie 42km. Inni po gminie Boguchwała podróżowali 18-sto kilometrową trasą Hobby. Podobnie jak w pierwszej edycji najszybciej z trasy senior na mecie pojawił się Tomek Kubiak, znany większości jako Lary Zębatka. Dopiero trzy minuty później dojeżdżali kolejni zawodnicy. Na krótszym dystansie najlepszy okazał się Dawid Ostapowicz. Wszyscy na mecie byli zmęczeni, ale zadowoleni z bardzo ciekawej i wymagającej trasy. " Trasa była ciekawa, selektywna, interwałowa. Bardzo fajnie się tutaj jechało, powinno być więcej takich imprez"- podsumowywał na mecie Lary Zębatka, który w swojej karierze z niejednego rowerowego pieca chleb jadł. Całą imprezę dzięki ciężkiej pracy wielu wolontariuszy zorganizowało nasze Stowarzyszenie, głównym sponsorem był Urząd Miasta w Boguchwale, a honorowy patronat nad imprezą objęło Polskie Radio Rzeszów. Na jego antenie można było usłyszeć szeroką relację z naszego wyścigu"

Żródło: http://www.sstlubcza.com/index.php?option=com_content&view=article&id=448:lary-zbatka-znow-najszybszy&catid=101:aktualnoci&Itemid=132

Tuż przed startem z miną mówiącą- ja wam pokażę! I pokazałam! ;) © Masakra

Wyprzedzam jakiegoś bikera, który przez pomyłkę nie skręcił na stadion, lecz pojechał prosto... © Masakra

Zaraz przekroczę linię mety! Za szybko jadę i aparat nie nadąża ;) © Masakra

Sama na podium w swojej kategorii- wstyd dziewczyny! A tak mało potrzeba, by przeżyć taką chwilę radości... © Masakra

Nowy puchar do kolekcji! A jaka radość z drugiej nagrody w kopercie ;) © Masakra

Smutne i zarazem pocieszające dla mnie jest to, że mało dziewczyn startuje w maratonach. W mojej kategorii byłam tylko ja. W K3 całe podium zajęte. Dziewczyny! Trochę chęci i na prawdę można się świetnie bawić i przeżyć niezapomniane przygody i emocje na maratonach! To, że mówicie, że nie dacie rady to bzdura- na każdym maratonie przechodzę samą siebie i dziwie się, że tak potrafię drzeć pod górę i z górki, podczas gdy jazda ze znajomymi idzie różnie... Wiadomo, że nie jestem koksem, ale czuje się o wiele bardziej na siłach niż "zwykłe" dziewczyny. Odwagi!

P.S. Czas, który podałam jest z mojego licznika, lecz zobaczyłam, że w wynikach oficjalnych czas jest o 10 minut dłuższy...

Gdzieś tak będzie na oko, nie jechałam z licznikiem.

Z Pawłem i Tomkiem pojechaliśmy trochę pohardkorzyć. Tomek zaprowadził nas do swojego "Placu zabaw TMXa" :) Fajny terenik i tak blisko Rzeszowa. Pod górkę i z górki można sobie fajnie potrenować.
Następnie przez jakieś nieznane mi za bardzo pola, gdzieś ponoć na Trzcianę, Bziankę, Nosówkę. Było chłodno, ale to bardzo dobrze, bo lepiej przygazować i się rozgrzać niż nie mieć się z czego rozebrać ;)
Fajna wycieczka i lampki "pociąg" się bardzo dobrze sprawują.