Kolejne zawody z serii Cyklokarpat, tym razem w Koninkach. Nie za przyjemnie mi się je wspomina... Miało być fajnie a wyszło kijowo. Po pierwsze założyłam nowe okulary przezroczyste, które były przyczyną mojego pierwszego załamania na trasie. Nic nie widziałam, przecieranie ich rękawiczkami i chusteczką nic nie dawało. Błoto i woda (bo pogoda była deszczowa) skutecznie na nich osiadały, już nie wspomnę o tym, że parowały. Zjazdy pokonywałam jak emeryt, podjazdy zresztą też, bo nie miałam już motywacji do jazdy, gdyż byłam praktycznie w końcówce stawki po pierwszym zjeździe. Za to muszę powiedzieć, że Carbo daje radę i to bardzo. Praktycznie nie czułam zmęczenia. Czułam tylko brak chęci... Po drugie i chyba najważniejsze, złapałam kapcia. Miałam tylko uszczelniać do opon w piance, ale nie poradził sobie z dziurą, więc musiałam złapać snejka. Dętki nie miałam, a mijało mnie tylko może z 5 osób. Tym bardziej nikt nie mijał mnie na kołach 28 lub 29, a nie chciało mi się bawić w naciąganie dętki 26 na moje 29... I tak sobie szłam i szłam i szłam, 6 km,albo i 7. Na dodatek licznik mi odmówił znów posłuszeństwa... Pierwszy raz byłam ostatnia... Całość zajęła mi ponad 3 godziny. Podłamał mnie ten maraton, ale nie ma co, trzeba przyjąć to na klatę, po męsku :D
Oby dwa kolejne cyklo były już udane...